Ik streef er actief naar om naasten (partner, familielid, of wie er ook maar echt belangrijk is voor u) te betrekken bij de behandeling. Een naaste heeft namelijk veel kennis en ervaring in de omgang met zijn of haar partner, vriend(in) of familielid. Bovendien ziet de naaste vaak al in een vroeg stadium wanneer het slechter gaat met degene die in behandeling is.

We bespreken met elkaar hoe we de naaste bij de behandeling kunnen betrekken. Dat kan bijvoorbeeld door de partner of een familielid één keer of vaker uit te nodigen om deel te nemen aan het gesprek. De afspraken die we maken over het betrekken van een naaste, leggen we vast in het dossier van de cliënt.

In mijn praktijk ligt de Toolkit samen beslissen. Client, zijn naaste en de professional werken samen. De toolkit is een uitgebreide brochure waarin veel informatie wordt gegeven over o.a. de stoornis, de hulpmiddelen om zoveel mogelijk zelf je situatie te veranderen en de verschillende vormen van behandeling. Het is belangrijk dat de cliënt, de naaste en de zorgverlener over dezelfde basiskennis beschikken. Die wordt in duidelijk taal beschreven in de Toolkit.